Ενώ οι περισσότερες από
τις προόδους της πρώιμης οργανικής χημείας πραγματοποιούνταν στη Γερμανία και
τη Γαλλία, οι Ρώσοι σημειώνουν επίσης σημαντική πρόοδο τόσο στην θεωρητική όσο
και στην πειραματική οργανική χημεία. Η επιστήμη, όπως εφαρμόζεται στη Γερμανία
και τη Γαλλία, εισήχθη στη Ρωσία από τον εξαιρετικά ισχυρό ρωσικό χημικό Aleksandr Butlerov, ο οποίος
επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Καζάν στη Ρωσία με όνειρα για τη δημιουργία ενός
ανταγωνιστικού και σύγχρονου συστήματος χημικής εκπαίδευσης και έρευνας.
Μεταξύ
των πιο διάσημων φοιτητών του Butlerov ήταν ο εξαιρετικά ικανός Vladimir Markovnikov (1838-1904). Ο Markovnikov συνέβαλε σημαντικά στην επιστήμη μέσω του έργου
του σχετικά με τις αντιδράσεις ηλεκτρόφιλης προσθήκης. Παρατήρησε ότι το κύριο
προϊόν τέτοιων αντιδράσεων ήταν συνήθως εκείνο στο οποίο το άτομο υδρογόνου
προστέθηκε στο άτομο άνθρακα που ήδη έφερε τα περισσότερα υδρογόνα. Σήμερα,
αυτό είναι γνωστό ως "κανόνας του Markovnikov" και συνηθίζεται να συμπεριλαμβάνεται σε
όλες τις προπτυχιακές τάξεις οργανικής χημείας.
Λόγω αυτού αλλά και για
άλλες χημικές ανακαλύψεις, ο Μαρκόβνικοφ ήλπιζε, με τη συνταξιοδότηση του Butlerov να γίνει
επικεφαλής του τμήματος στο Καζάν, αλλά η επαναστατική πολιτική του δράση και η εύεξαπτη φύση του, τον απομάκρυναν από τους αρκετά συντηρητικούς πρυτάνεις του
πανεπιστημίου, και τελικά πήγε στη Μόσχα όπου και ίδρυσε το τμήμα Οργανικής
Χημείας.
Αντ 'αυτού, επέλεξαν τον αντίπαλο του, Aleksandr Zaitsev (1841-1910), για τη θέση. Ο νεότερος Ζάιτσεφ
μοιραζόταν μια συντηρητική οπτική με τους πρυτάνεις και ήταν επίσης υπεύθυνος
για έναν δικό του χρήσιμο κανόνα για την πρόβλεψη του αποτελέσματος ορισμένων
αντιδράσεων. Ο "κανόνας του Zaitsev" βοηθά στην πρόβλεψη των κυριότερων
προϊόντων των αποκαλούμενων αντιδράσεων απόσπασης.
Επιπλέον πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο